do kogoś ręką

См. также в других словарях:

• ręka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, lm M. ręce, D. rąk, N. rękami {{/stl 8}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}{{stl 8}}rękoma {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} chwytna część kończyny górnej od nadgarstka aż do palców; dłoń : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ręka w rękę — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} z czasownikami oznaczającymi chodzenie: mając obok siebie kogoś, nie oddalając się od siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Iść z kimś ręka w rękę. Maszerowali… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ręka [dłoń, pięść] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}świerzbi {{/stl 13}}{{stl 7}} ktoś ma ochotę się bić, siłą woli powstrzymuje się od uderzenia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Świerzbią mnie dłonie, gdy widzę tych durniów. Ręka mnie świerzbi, żeby ci przylać. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… …   Słownik frazeologiczny

• dłoń [ręka] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}swędzi {{/stl 13}}{{stl 7}}1. ktoś odczuwa silną chęć zrobienia czegoś (zwłaszcza czegoś złego) i powstrzymuje się przed tym siłą woli : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ręka mnie swędzi, żeby go uderzyć. Swędziały ich… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• prawa ręka — {{/stl 13}}{{stl 8}}{czyjaś} {{/stl 8}}{{stl 7}} czyjś najbliższy współpracownik, pomocnik, osoba, bez której pomocy ktoś nie poradziłby sobie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szybko został prawą ręką prezydenta. Zrobić z kogoś swoją prawą rękę. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• z ręką na sercu — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} szczerze, mogąc przysiąc : {{/stl 7}}{{stl 10}}Z ręką na sercu zapewniać kogoś, obiecywać coś. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… …   Słownik języka polskiego

• otaczać — ndk I, otaczaćam, otaczaćasz, otaczaćają, otaczaćaj, otaczaćał, otaczaćany otoczyć dk VIb, otaczaćczę, otaczaćczysz, otocz, otaczaćczył, otaczaćczony 1. «okalać coś dookoła, rozciągać się dookoła czegoś; tworzyć osłonę, okrywę wokół czegoś,… …   Słownik języka polskiego

• zaświerzbieć — dk VIIa, zaświerzbiećbi, zaświerzbiećbiał «dać się odczuć jako miejsce świerzbiące, swędzące» Zaświerzbiała go gojąca się rana. ◊ pot. Zaświerzbiała kogoś ręka, dłoń «ktoś miał ochotę uderzyć kogoś» ◊ Zaświerzbiał kogoś język «ktoś poczuł chęć… …   Słownik języka polskiego

• zamierzać się – zamierzyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} brać zamach, podnosić rękę, by kogoś, coś uderzyć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zamierzyć się na kogoś ręką, drągiem. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień